Utrata

UTRATA 

 <Włącz Proszę>

Tak niewiele trzeba trzeba by stracić życie. Tak niewiele trzeba by stracić szczęście. Tak niewiele trzeba by zatracić siebie. I tak było ze mną. Letnia już woda w wannie pachnąca mleczkiem kokosowym uspokaja. Tworzy pieprzoną idyllę. Siedzę i przypominam sobie chwile, dni, momenty które chce wymazać z pamięci. Wyrwać tą nieszczęsną kartkę z kalendarza. Może jestem głupia, ale nie chcę Cię znać Alek.

Jestem głupia. Głupia z miłości do Ciebie.

Wanna wypełniona kojącą wodą skłania również do refleksji. Już po raz ‘enty’ zastanawiam się nad wieloma decyzjami.. Nie żałuje żadnej. Może powinnam? No przecież to ja jestem tą która rozbiła na pokaz szablonowe małżeństwo. Małżeństwo  z dzieckiem bez szczęścia. Nie mogę też powiedzieć ,że ja dałam Ci to szczęście, bo tak nie było. Dawałam Ci siebie. Nigdy nie dopuszczałam do siebie myśli ,że mogę Cię pokochać. Małe sprostowanie bałam się miłości. Bałam się kolejnej emocjonalnej zabawy mną. Bałam się ,że po kilku miło spędzonych nocach już się nie pojawisz się w moim rzeszowskim mieszkaniu. Bałam się ,że znajdziesz sobie inną naiwną ,która za jeden Twój uśmiech spełni każdą Twoją prośbę. Z dwojga złego nadal mogłeś wrócić do swojej żony z maską zazdrosnego i przykładnego męża.

Jestem głupia. Głupia z miłości do Ciebie.

Słodka woda w wannie miesza się ze słonymi łzami mojej spragnionej Ciebie duszy. Broniłam się przed miłością do Ciebie rękoma i nogami. Zapierałam się o każdy możliwy mebel w moim domu aby nie poczuć tych tańczących motylków w brzuchu. Nie dałam rady. Zwyczajnie pomachałam białą flagą wszystkiemu ,a dokładnie rozumowi ,bo serce i tak zrobiło co chciało. Wykorzystałeś to i zamiast odepchnąć mnie od siebie przyciągałeś jak magnes do lodówki i noc w noc rzucałeś o łóżko lub sadzałeś na kuchennym blacie. Teraz leże samotna w tej cholernej wannie rozsypując się na milion kawałków. Moje serce pękało każdego poranka jak szklanka rzucona o podłogę wieczorem, zaś sklejałeś je dokładnie ,ale mimo to zawsze brakowało jakiegoś małego kawałka tej żmudnej układanki. I tak powoli z dnia na dzień coraz bardziej się rozpadam. Jak mumia bez balsamu. Jak naklejka bez kleju. Moim problemem od kilku miesięcy byłeś Ty.

Jestem głupia. Głupia z miłości do Ciebie.

Jedynym zaskoczeniem dla mnie było to ,że jednak nie znalazłeś sobie innej.  Nie raz ani nie dwa mówiłam sobie ,że to już ostatnia spędzona wspólnie noc. Robiłam krok postępu by cofnąć się potem o trzy. Mama zawsze mówiła mi jak byłam młodsza ,żebym nigdy nie lokowała uczuć w zajętym mężczyźnie,  a ja co zrobiłam ? Własnie tam swe uczucia ulokowałam, Zachowując się szczeniacko. Mimo ,że wasza rodzina nie była szczęśliwa ja nie miałam prawa jej rozbijać. Zachowałam się jak rozpieszczone które chce zabawki. Ty byłeś moją zabawką.  Po jednej z naszych nocy dałam Ci klucze do mojej kawalerki. To nie było mądre. Nie wiem czemu to zrobiłam. To oznaczało jakbyśmy byli razem. Jedną całością. A nie byliśmy

Jestem głupia. Głupia z miłości do Ciebie.

Nagle chce o tym wszystkim zapomnieć. Nie myślcie też ,że chce ze sobą skończyć ,bo to nie tak. Chce ,żeby ta zimna już woda odebrała ode mnie wszystkie wspomnienia. Wszystkie pragnienia. By odebrała mi Ciebie. W końcu nie odzywasz się już dwa tygodnie. Boli. Nagle słyszę dźwięk przekręcanych w zamku kluczy.  Tylko ty miałeś klucze do mojego mieszkania. Nogi samowolnie się ugięły by całe ciało mogło zanurzyć się w krzepiąco lodowatej wodzie. Słyszę już ledwo jak krzyczysz moje imię jak biegasz po mieszkaniu w moich poszukiwaniach. Twoim ostatnim punktem do sprawdzenia jest łazienka. Wpadasz do niej jak poparzony i wyciągasz moje ciało z wanny.

-Anka ,co Ty do cholery chciałaś zrobić ? Chciałaś się zabić ? Czy Ty jesteś normalna? Nie dałbym sobie 

rady bez Ciebie! Kocham Cię. Jesteś moim światem. Dostałem dziś rozwód. Możemy być razem. Anka tak bardzo Cię kocham-powiedziałeś ,a wręcz krzyczałeś. Tak bardzo brakowało mi tych dwóch słów. Słów których się bałam

-Alek , o nic nie pytaj tylko mnie pocałuj.

______

Rozdział skończony dla mnie jakoś dziwnie. Zawsze staram się wrócić w zakończeniu do 'refrenowej' kwestii a tu mi się zaburzyła moja harmonia. 

Teraz zastanawiam się czemu ten rozdział ,a nie ten o Bąku. Moje głupota level hard.

Wiem ,że to co jest wyżej nie należy do najlepszych rozdziałów, ostatnio cierpię na brak weny, dlatego powstają takie cosie.

Ale tak czy siak zapraszam do komentowania.\

Zapraszam.

Pozdrawiam serdecznie Annie.